Rozpoczęcie szkoły podstawowej ...

Rozpoczęcie szkoły podstawowej to już zupełnie inny etap w życiu dziecka. To ważne wydarzenie dla samego dziecka, jak również całej rodziny. Dla każdego z nas zmiana środowiska jest sytuacją nową, często wywołującą niepokój i lęk. Tym bardziej dla dziecka, dla którego wszystko w szkole jest nowe: otoczenie, nauczyciele, często nowi koledzy w klasie. Wszystko to wpływa na okresowe zachwianie poczucia bezpieczeństwa. Dziecko w takiej sytuacji może reagować różnymi emocjami; jedno lękiem, czy  pobudzeniem psychoruchowym, inne podekscytowaniem, a jeszcze inne będzie nadmiernie wyciszone, skupione bądź zawstydzone. Mogą pojawić się okresowe problemy z zasypianiem, zmiana apetytu.
 
Okres adaptacji może być dłuższy, lub krótszy – zależy on od wielu czynników. Jednym z nich są wcześniejsze doświadczenia dziecka, głównie te  zdobyte  w relacjach z osobami znaczącymi. To na ich podstawie kształtuje się wiara we własne siły, poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do ludzi.  Nie bez znaczenia są tu też cechy związane z temperamentem dziecka, uwarunkowane biologicznie. Mają one wpływ na to, jak dziecko radzi sobie z nowymi sytuacjami; czy jest na nie otwarte, czy raczej woli trzymać się znanych schematów.
 
Rozpoczęcie nauki szkolnej jest wiec przełomem w życiu dziecka i może sprawić mu wiele trudności. Etap ten jest dla dziecka trudny z kilku powodów:
  • Aspekt sytuacyjny – polega na całkowitej odmienności sytuacji szkolnej w porównaniu do sytuacji dotychczas dziecku znanych. Odmienność ta wynika m.in. z prowadzenia innego, nowego trybu życia, nowych obowiązków i wymagań, nowych form współdziałania z rówieśnikami, innych zasad pracy, takich jak: systematyczność, konieczność wzmożonego wysiłku umysłowego, konieczność pozostania  w jednym miejscu przez dłuższy czas,
  • Aspekt rozwojowy – jest związany z charakterystyczną dla okresu dzieciństwa niewielką odpornością psychiczną, skłonnością do silnych reakcji na bodźce wszelkiego rodzaju ,
  • Aspekt natury subiektywnej -  czyli znaczenie,  jakie dzieci przypisują przejściu do "prawdziwej" szkoły i przejęcie się swoją nową rolą.
 
W jaki sposób rodzice mogą pomóc dziecku, aby mogło odnaleźć się w nowej sytuacji?
 
- Najważniejsze, by słuchać relacji dziecka z życia szkolnego lub prowokować te relacje. Czasem dziecko na nasze pytania odpowiada krótko i lakonicznie, a wraca do tematu szkoły w zupełnie innym momencie. Miejmy czas, by go wysłuchać! Nawet jeżeli opowiada o błahych, z naszego punktu widzenia problemach.
- Wspólnie z dzieckiem poszukujmy rozwiązań pojawiających się problemów. Starajmy się rozumieć dziecko i jego zachowanie. Nie narzucajmy dziecku gotowych rozwiązań, skłaniajmy je do myślenia.
- Szanujmy jego uczucia, nawet jeżeli wydają nam się nadmierne, czy nieadekwatne do sytuacji.
- Jeśli pojawią się  problemy, z którymi nie możemy sobie poradzić, szukajmy pomocy u specjalistów.
- Rozmowa rodzica z dzieckiem powinna stać się nawykiem – wówczas łatwiej dziecku będzie przyjść do rodziców z poważniejszymi problemami.